“Don Kishot de la Mancha”, de Miguel de Cervantes

Por:
- - Visto 974 veces

Don Kishot de la ManchaApenas ke la ama de kaza vido a Sancho Panza enserrarse kon su senyor, eya ya se imajino ke el rezultado de este enkontro sera la desizion de salir a una tresera aventura, i tomando su palto, kongosheada i penserioza, su fue a bushkar al bachelier Sanson Carrasco, pensando ke el, por ser una persona ke save avlar bien i por ser muevo amigo de su senyor, podra konvenserlo a dezvachearse de esta idea tan alokada.

Eya topo al bachelier paseandose en el patio de su kaza, i sin asperar, empapada en la sudor i sin reflo, se echo a sus piezes. Carrasco ke la vido en este terrible estado le demando:

– Ke es esto, sinyora ama? Ke te esta akontesiendo? Pareses ke ya  te se va arrankar la alma.


– No es nada, sinyor Sanson, respondio eya, a la vista ke mi amo se arrezvalo, por seguro ke se arrezvalo…

– I ande se arrezvalo, sinyora? demando Sanson. Es ke se rompio alguna parte de su puerpo?

– No es el ke se arrezvalo, respondio eya, es su meoyo ke se arrezvalo por la puerta de su lokura. Kero dizir, sinyor bachelier, ke el kere salir por tresera vez, a bushkar por estos mundos lo ke el yama venturas (aventuras), i no puedo entender komo les da este nombre. La primera vez lo trsuheron atras atado sovre la espalda de un azno i entero aharvado. La segunda vez torno en una araba (karro) de bueyes, enserrado en una kasha kon reshas, konvesido ke estava manyetizado. Muestro povereto amigo estava en un tal negro estado i tan triste, muy flako i palido, kon sus ojos undidos en los foyos de su krano, ke mizmo la madre ke lo pario no lo rekonosio. Para traerlo en si gasti mas de 600 guevos, segun ya lo saven el Dio i la djente, i mis gayinas, ke no me desharian avlar mentiras.

– Te kreo, disho el bachelier, ke eyas son tan buenas, tan godras i tan bien kriadas i edukadas, ke no dirian una koza por otra aun ke estan kansadas. En efekto, sinyora ama, es ke ay otro problema mas, endesparte del miedo ke tienes por lo ke don Kishot kere ezer?

– No, sinyor, respondio eya.

-Entonses, disho el bachelier, no estes a pensar i vate a tu kaza en paz i en ora buena, aprontame algo de kaente para mi dezayuno i todo en kaminando resita la orasion de Sta. Apollonia, si la saves. Yo vendre mas tadre i   tu te maraviyaras de mis echas.

– Dezmazalada de mi, respondio la ama, tu keres ke resite la orasion de Sta. Apollonia? Esto seria bien si mi maestro tenia dolor de dientes, ma el mal ke tiene esta en su meoyo.

– Yo, ya se lo ke digo, sinyora ama, vate i no te metas a diskutir kon mi siendo ke, komo lo saves, yo so un bachelier de Salamanca i no ay mas ke avlar demazia, respondio Carrasco.

Kon esto la ama se fue i el bachelier se apresuro para salir i ir a bushkar al kura (sasedorte) afin de akonsejarse kon el de lo ke sera dicho kuando vendra la ora.

Tornaremos a don Kishot i Sancho Panza,ke estuvieron enserrados para tratar de sus aventura kon muncha presizion  i puntualidad.

Sancho adresandose a su amo le disho:

–               Sinyor, yo ya tengo una mujer relusida (aklarada) ke me desha ir kon vos a todos los lugares ke me kerera yevar.

–          Redusida (entravada, averguensoza) kere dizir, Sancho, disho don Kishot, ke no relusida. 

–          Una o dos vezes, respondio Sancho, si me akodro bien, arogi a vuestra mersed de no korijar mis palavras, ke ya entiende lo ke kero dizir kon eyas, i kuando no me entiende ke diga: “Al diavlo, Sancho, no te entiendo!”; i si no me eksplikare klaramente, entonses podra korijarme, porke so komo un fosil 

–          No te entiendo, Sancho, disho de muevo don Kishot,  no se ke kere dizir so komo un fosil..

–          Ser komo un fosil, respondio Sancho, kere dizir ke so komo so.

–          Agora no te entiendo del todo, respondio don Kishot.  

–          Siendo ke no me puede entender, respondio Sancho,  no se de ke manera ke se lo diga, no se mas. El Dio ke este kon mi i ke me ayude.

–          Si, ya entendi, respondio don Kishot, tu keres dizir ke sos tan dosil, blando i ovedesiente, ke akseptaras todo lo ke te dire i te ensenyare.

–          -Yo esto seguro, disho Sancho, ke desdel prinsipio ya me entendio, ma el kijo aturvarme para oyirme dizir mas bavajadas.

–          Puede ser, respondio don Kishot, i en efekto ke dize Teresa?

–          Teresa dize, disho Sancho, ke aklare bien las kondisiones de lavoro kon vuestra mersed, i ke aga un kontrato por eskrito i no konfiarme solamente a palavras. I yo digo, adjusto Sancho, ke El konsejo de la mujer es poko i el ken no lo toma es loko.

DON KISHOT DE LA MANCHA
Kapitolo VII
Miguel de Cervantes
Traduksion al djudeo-spanyol: Zelda Ovadia

1 comentario en «“Don Kishot de la Mancha”, de Miguel de Cervantes»

Deja tu Comentario

A fin de garantizar un intercambio de opiniones respetuoso e interesante, DiarioJudio.com se reserva el derecho a eliminar todos aquellos comentarios que puedan ser considerados difamatorios, vejatorios, insultantes, injuriantes o contrarios a las leyes a estas condiciones. Los comentarios no reflejan la opinión de DiarioJudio.com, sino la de los internautas, y son ellos los únicos responsables de las opiniones vertidas. No se admitirán comentarios con contenido racista, sexista, homófobo, discriminatorio por identidad de género o que insulten a las personas por su nacionalidad, sexo, religión, edad o cualquier tipo de discapacidad física o mental.


El tamaño máximo de subida de archivos: 300 MB. Puedes subir: imagen, audio, vídeo, documento, hoja de cálculo, interactivo, texto, archivo, código, otra. Los enlaces a YouTube, Facebook, Twitter y otros servicios insertados en el texto del comentario se incrustarán automáticamente. Suelta el archivo aquí

Artículos Relacionados: