Djoha o Otniel Hodja, El Princhipe deskalso

Por:
- - Visto 776 veces

Madre, la mi madre,
te fuites para los mundos trankilos
a akojer ayi flores koloradas, ardientes,
para entrelasarlas
en las trensas de mi amor

(de: Tredje kantes de amor de Otniel Hodja )

Era noche de Hoshaana-Raba, la noche en la ke se avren los sielos.

Por la primera vez, dezde una semana, ke la loka se kalmo i kedo de sus gritos. Todas las noches de la semana de Sukot fue atakada de alusinasiones i viziones pretas de pavura. De vez en kuando alsava su boz i echava gritos ke arankavan el korason, estremesiendo todo el ma’lle de los peshkadores. De oirlos, las mujeres abrasavan sus maridos i se apegavan fuerte a sus karnes. Akeyos, komo no salian toda la fiesta i hol a-moed a la peshka, fertilizavan agora a sus mujeres al son de los gritos santos ke yenavan el aver.


Se kontava, ke mueve mezes despues, todos los ijos nasidos de esta semana en el ma’lle, yevavan una facha klara i briyante. Kuando se kresieron, se izieron todos bonachos, kalmos i pasifikos. Ninguno de eyos kijo tomar la profesion de la peshka. Sus korasones se yenavan de un aranko a otros lugares. Siempre dezeavan salir a las kareras, andar i andar i alesharsen.

Kon una tovaja amojada alimpio Djoha la kara de su madre i la enshugo kon muncha atension. La loka era agora kalma. Abrasava kon sus ojos a Djoha i a Zaki su amigo. Avlava lojikamente, kon palavras klaras i dulses.

Djoha aprovecho del momento i le demando otra vez ke le diga ken era su padre. La repuesta fue esta vez muy sorprendiente, estranya i misterioza:
-Otniel – era la primera vez ke le adreso kon su propio nombre – sos ijo del Sultan! No el Sultan de Stambol. Akel es falso i pasajero. Tu padre es el Sultan grande i verdadero de Yerushalayim. No es en vano ke te fue dado el nombre Otniel, uno de los nobles de Yeuda! Vate, fijo, a Yerushalayim. Ayi te asperan para ser salvados…

Diziendo esto, se serraron sus ojos. Una sonriza ke nunka se veia sovre sus lavios ilumino agora la kara. Era la media noche. Los sielos se avrieron induna, i una splendor divina ilumino todo el ma’lle, mientres ke del kal de los peshkadores se alsava la boz de ham Bohor Katalan, aziendo el tikun i resitando salmos.

Djoha also su boz i yoro gran yoro…

II. El pelegrinaje

Ningun arvole de oro no kresio nunka sovre esta tierra
ma si afilu es ke tiene de kreser, por bari, los evionim
no aprovecharan de el.
De: tredje dichas de Djoha

Pasando por la shara ke arrodea el kazal de Bergama, se enkontro kon dos merkaderes rikos asuvidos en dos mulas. Los dos se pararon, abasharon de las mulas i le dieron los “Buenos dias”, ma Djoha se izo del sodro. No respondio nada, enkolgando sus ojos en los sielos. Los dos ombres lo sigieron i alsaron sus ojos, a ver ke ay ayi ke tanto atrae a Djoha, ma nada, ni una sola nuve se veia.

-Ke es ke avias pedrido ayi, por los sielos, buen djidio?? Demando el mas aedado de eyos, un barvudo de figura rezia i solida.

Djoha ainda no respondio, fiksando su vista en una punta invizible en los sielos. Despues de tres kuatro minutos de kayadez, aklaresio enduna, una sonriza sovre sus lavios, i se disho: -Ya lo topi. Ya lo entendi.

-Kualo es ke ya topates, ham Djidio? Le demando el otro, un bashiko de ojo tuerto.

Ni esta pregunta resivio su repuesta. Djoha se aboko agora sovre la tierra i empeso a kavar ayi dos foyikas. Tomo dos piedrizikas, las sembro, i kuvrio las foyikas. Los dos ombres lo sigieron kon grande maraviya. La verdad es, ke en primero les paresio ke era un loko atavanado, ma la gravedad kon la kuala izo sus aktos, i sus djestos misteriozos les kitaron esta idea de la kavesa. Les paresia agora ke estos aktos i djestos tienen sus intesion spesiala, una intesion mistika i sovrenaturala.

Otra vez also Djoha sus ojos a los sielos, i otra vez aklaresio una sonriza sovre sus lavios. Agora, por la primera vez fikso su vista en los dos ombres, i los miro komo si es solo agora ke los avia apersivido.

-Senyores! Bienvinidos a este lugar bindicho i santo, vozotros i vuestras estimadas mulas. No vos puedo deskuvrir todo lo ke me avian dicho de los sielos. Lo uniko ke puedo dezirvos es ke podesh aparar los dos aki, alado de estas foyikas, kantidad de dos oras. Si es ke nunka avesh rovado, nunka avesh enganyado en el komersio i toda vuestra rikeza la avesh arrekojido kon sedaka va-hesed sin ninguna ramayud, entonses vos kreseran en este interval de tiempo dos arvoles yenos de dinero i de oro, uno bien godro i bashiko, el otro bien alto i flako i un poko tuerto. Si no vos kreseran arvoles de oro, vos van a salir dos barugas, una ensima de kada ojo, ke es una segula muv’heket kontra aynarah, i un molde baduk u-menuse, kontra satan bailador en el ojo, i mas ke todo, kontra satan de mamon!

Diziendo estas palavras, se desparesio Djoha de segida entre los arvoles de la shara, deshando a los dos merkaderes maraviyados i enkantados, kaje dezmayados, sin poder kitar ni una palavra de sus bokas.

Despues de andar una media ora Djoha vido de leshos la kolina sovre la kuala avia asetiguado de enkontrarse kon Zaki. Asuvio asta la kumbre i ayi, debasho la igera topo a Zaki asperando. Sin dinguna introduksion le pregunto:

– Ke haber?

– Todos los haverim ya se arrekojeron en Manisa, asperando tu odren.

– Va di a todos de estar prontos i aparejados a salir dia de djueves al kamino peligrozo. El ke tiene miedo i espanto ke de su espalda i torne a su kaza.

– Ninguno no tendra arrepentimiento. Tienen todos avtaha en el Dio baruh-u, i estan prontos a entrar en fuego i agua sin ningun chekineo.

– Entonses vate agora. Mos enkontraremos en la entrada del kampo de olivos serka de Izmir..

I es ansi ke empeso el pelegrinaje peligrozo i milagrozo del urdi de evionim a la Tierra Santa.

Solo poko es savido i se konservo asta oy de este pelegrinaje. Lo poko ke tenemos proviene de unas memorias eskritas de mano de Zaki ke se salvaron maraviyozamente. Por desplazer son parsiales i non-suksesivas. Podemos estudiar de ayi ke la tayfa paso andando kaje toda Anatolia, suviendo i abashando montes djigantes, pasando rios i aroyos. Durante esta ekskursion pasaron munchas aventuras, ande vieron mas ke una vez la muerte de enfrente.

Deja tu Comentario

A fin de garantizar un intercambio de opiniones respetuoso e interesante, DiarioJudio.com se reserva el derecho a eliminar todos aquellos comentarios que puedan ser considerados difamatorios, vejatorios, insultantes, injuriantes o contrarios a las leyes a estas condiciones. Los comentarios no reflejan la opinión de DiarioJudio.com, sino la de los internautas, y son ellos los únicos responsables de las opiniones vertidas. No se admitirán comentarios con contenido racista, sexista, homófobo, discriminatorio por identidad de género o que insulten a las personas por su nacionalidad, sexo, religión, edad o cualquier tipo de discapacidad física o mental.


El tamaño máximo de subida de archivos: 300 MB. Puedes subir: imagen, audio, vídeo, documento, hoja de cálculo, interactivo, texto, archivo, código, otra. Los enlaces a YouTube, Facebook, Twitter y otros servicios insertados en el texto del comentario se incrustarán automáticamente. Suelta el archivo aquí

Artículos Relacionados: