El estava pensativo i yeno de kanserya
Malgrado sus miradas duras i su avla serya,
La kriatura kontinuava a sus kaprichos
No respektava a sus konsejos ni a sus dichos.
Kon grande ravya le dyo siertas dadas tokantes,
Por kalmar sus inyervos kansos,kaje alokantes,
Kon su boz alta no kijo yorar por su orgulyo
Ma kon ojos lagrimozos i kon alma de dolyo
Se alesho de su padre kon kavesa inklinada
Un suspiro ondo se sentiya de el i mas nada .
El padre tuvo un negro golpe de este fakto,
Mas de karinyo no devia tener otro pakto.
En lugar de sus dadas kalia darle kerensya ,
Esto era de sus avuelos la grande herensya.
El konosiendo su respekto , su entelijensya
Sintyo un dolor en su alma i en su egzistensya.
Los suspiros largos,su estado de boka-abasho
I sus soyozos kon un yoro de tono muy basho
Hizo naser en su alma una nuve eskura
Ke vazyo su luvya a su korazon komo kura.
Veguensozo de mostrar las lagrimas komo rio
Yorava por su kulpa i por su ijo kerido.
Lo via dormir kon esfuenyo de ordiner tono,
Bezava sus karas por demandarle su perdono.
Artículos Relacionados: