Este kuento lo oyí de un ombre muy viejo del Maroko Espanyol.
Leshos de akí ,serka del ormán, avía una famiya: padre, madre i tres ijos.
El padre kortava arvolés. Un día en lavorando, le kayó un árvol enriva i se murió (leshos de mozotros).
La mujer se kedó bivda, negra d’eya, i estava lavorando i penando i en kazas de la djente. Akí fregava, ayá spondjava. Stava muy zor, ma kualo v’azer?
I ansí los engrandesió a los ijos, ke eran todos los tres muy intelijentes.
Los ijos se hueron a la sivdad, ayá studiaron i el grande s’izo avokato, el sigundo doktor i el treser enjeniër.
Los ijos empesaron a lavorar en la sivdad, se izieron rikos i kijeron merkar regalos a la madre. Kualo le van a merkar?
El grande le merkó una vila ermoza, grande… kon dos mosas: una para ‘l día, otra para la noche.
El sigundo le merkó un otomobil kon shofër
El chiko, komo la madre ya tinía todo, le trusho un grande papagayo avlante de Argentina, de munchas kolores: kolorado, vedre i zerzuví.
Después de un anyo vinieron los tres ijos a vijitar a la madre, i a ver komo se sta embreneando, komo se sta gozando de los regalos ke le dieron.
“Bueno,” le dize el ijo grande, “te estás gozando, mamá de la kaza grande i ermoza ke te di, kon las mosas?”
“Ah, kualo ke te diga, ijo mío?” dize la madre, “Sta muy yuch! Muy yuch!”
“Deké?”
“Ah, ijo mío, éstas de oy – las mosas – día entero stan fumando, un pie enriva d’otro… Nada no stan aziendo… Yo sto alimpiando el polvo… Ah, sta muy zor, muy zor!”
El sigundo le dize: “E, mamá, komo sta el otomobil kon el shofër?”
“Ah, ijo mío,” le dize la madre, “para kualo se kere otomobil? Para un kilo de asukar, un kilo de arina, un poko de leche… me vo ansina, a pie, a la makolet Para kualo se kere esto? Al supermark no me vo yo.”
“Na,”disho, “mas mijor fue el regalo de vuestro ermano chiko. Ah, ke geyna savroza ke me trusho!”
Artículos Relacionados: